สังขารธรรม หมายถึง [สังขาระ] น. สิ่งที่มีปัจจัยปรุงแต่ง.
[สังขานระ] น. ชุมนุมแห่งสังขารทั้งปวง. (ป.).
น. ชื่อทำนองเพลงไทย ใช้ขับร้องในการเล่นหุ่นกระบอก.
น. ใจความย่อ, เค้าความย่อ, เช่น เขียนมาพอเป็นสังเขป. (ป.; ส. สํเกฺษป).
[โขบ] (แบบ) น. ความปั่นป่วน เช่น ธาตุสังโขภ ว่า ความปั่นป่วนแห่งธาตุ. (ป.; ส. สํโกฺษภ).
[สังคะ, สัง] น. ความข้องอยู่, การติดอยู่. (ป.; ส. สํค).
[สังคะ, สัง] น. ความข้องอยู่, การติดอยู่. (ป.; ส. สํค).
(ปาก) น. บรรดาญาติ, ผู้ที่เกี่ยวข้องเป็นญาติกัน, เช่น คนทั้งหมู่บ้านล้วนเป็นสังคญาติกันทั้งนั้น.